(Maari o hindi base sa totoong pangyayari! Random thoughts baga.)
Minsan iba naman…OKS lang?
Parang magulo intindihin.
Mabigat sa kalooban.
Mahirap maghintay.
Hanggang kailan?
Nakakaiyak.
Masaya ako.
Alam ko ang lugar ko.
Maraming nagmamahal sa akin.
ITO AKO. TODO NA ‘TO!
Salamat sa magulang ko.
Pinalaki nila akong maayos.
So ayoko ng gulo.
Pinalaki nila akong simple.
So wala sa akin ang materyal na bagay.
Pinalaki nila akong me takot sa DIyos.
So, ipagdadasal na lang kita.
Sa ngayon, sa gitna ng ito…ako ay magpapadyak na lamang hanggang sa ikagagaan ng aking kalooban.
Or pede din mag Dulcolax na lang ako???
Ang pag dudulcolax eh isang paraan upang madaling matakasan ang lahat… ang akin lang naman… kaya mo yan basta manalig ka!
Need hug.